Over het potlood valt niet zoveel te zeggen; of het moet al zijn dat het schrijf- en tekengerief met het metaal lood weinig van doen heeft. Dat wil zeggen: niet meer, want eeuwenlang schreef en tekende men wel degelijk met lood. Het metaal laat immers een mooie streep achter op bijna alle denkbare ondergronden en werd in vroeger dagen vooral toegepast op papyrus.

Het heeft er alle schijn van dat bij de inhoud van een van de oude Egyptische graven uit circa 4.000 voor Christus ook iets is geweest, wat in de verte op een vulpen leek, zoals we die vandaag kennen, maar zeker is dat niet.

Geheel anders dan de vulpen die verschillende stadia van ontwikkeling heeft doorgemaakt is het gegaan met de balpen. Dit instrument heeft in betrekkelijk korte tijd de wereld in al zijn uithoeken weten te veroveren en is sedert zijn uitvinding eigenlijk nauwelijks nog veranderd.

Het jongste –of moeten we zeggen- het minst-oude schrijfgerief is zonder enige twijfel de rollerbal of zoals sommigen hardnekkig volhouden de rollingbal. Het is een soepel schrijvend instrument dat in beginsel veel weg heeft van de traditionele balpen. Hij werd in het prille begin ook wel aangeduid met de term inktbalpen.

Er zijn viltschrijvers en viltschrijvers. De ene groep wordt vooral toegepast om grotere vlakken in te kleuren; de andere groep vooral om te schrijven.

En we eindigen met papier. Een grondstof, waar best veel over te vertellen valt en die sedert zijn “uitvinding” lang geleden eigenlijk niet meer ingrijpend werd veranderd. Maar het milieu eist zo langzamerhand wel een prominente plaats op in het productieproces.